ആഗ്രഹങ്ങള് വരുമ്പോള് നിങ്ങള് എന്തുചെയ്യും? അവയെ സമര്പ്പിക്കൂ, അതോടെ അവ മറഞ്ഞുപോകും. അപ്പോള് ധ്യാനം സംഭവിക്കുന്നു. ആഗ്രഹങ്ങള് ഉണ്ടാകുന്നതിനെ നിയന്ത്രിക്കാന് നിങ്ങള്ക്കു കഴിയുകയില്ല. ‘ ഓ, ഈ ആഗ്രഹങ്ങളില് നിന്നൊക്കെ ഒന്നു മുക്തി ലഭിച്ചാല് മതി’ പിന്നത്തെ ആഗ്രഹം അതായിരിക്കും. ആഗ്രഹങ്ങള് വരുമ്പോള് അവയെ തിരിച്ചറിയുക. തിരിച്ചറിയാന് തുടങ്ങുന്നതോടെ നിങ്ങള്ക്കവയെ വിട്ടുകളയാനും സാധിക്കുന്നു. ഇതാണ് സന്യാസം. ഉള്ളില് വരുന്നതൊക്കെ അതെന്തുതന്നെയായാലും സമര്പ്പിക്കുക, തികച്ചും കേന്ദ്രീകൃതരാകുക. അപ്പോള് നിങ്ങള് സ്വകേന്ദ്രത്തിലെത്തുന്നു. പിന്നെ യാതൊന്നിനും നിങ്ങളെ ഇളക്കാനാവുകയില്ല. അല്ലാത്തപക്ഷം, ചെറിയ കാര്യങ്ങള്പോലും നിങ്ങളെ ഉലച്ചുവെന്നിരിക്കും. എവിടെനിന്നോ കേട്ട ചില വാക്കുകളുടെ പേരില് നിങ്ങള് ദുഃഖിക്കാനിടവരും. ആരോ ചീത്ത പറഞ്ഞുവെന്നറിയുന്നതുപോലും നിങ്ങളെ തകിടം മറിക്കും.
ഇത് നിങ്ങള്ക്കായി ഒരുക്കിയിട്ടുള്ള ഒരുപരീക്ഷണമാണ്. എത്രത്തോളം ആയാസരഹിതമായി എല്ലാത്തിനെയും വിട്ട് വിശ്രമിക്കാനാവും എന്നു നിങ്ങള്ക്കുതന്നെ അറിയാന്വേണ്ടി. ഇതാണ് എല്ലാം വിട്ടുകളയുന്ന കല. ജീവിതത്തിലെ ഓരോ സംഭവവും വിട്ടുകൊടുക്കുന്ന കല നിങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. എല്ലാം വിട്ടു വിശ്രമിക്കുന്ന കല എത്രമാത്രം അഭ്യസിക്കുന്നുവോ, അത്രയും ആനന്ദം അനുഭവിക്കാന് കഴിയും. അത്രയും സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കും. ആനന്ദിക്കുമ്പോള് കൂടുതല് ലഭിക്കുന്നു. ഉള്ളവര്ക്കു വീണ്ടും വീണ്ടും നല്കപ്പെടുന്നു. അതാണ് ധ്യാനം.ആഗ്രഹങ്ങള് മനസ്സില് തങ്ങിനില്ക്കുമ്പോള്, പൂര്ണ്ണ വിശ്രമം ഉണ്ടാകുന്നില്ല. ശ്രദ്ധിച്ചാല് ആഗ്രഹങ്ങള് എത്ര നിസ്സാരമാണെന്ന് അറിയാന് കഴിയും. ദുഃഖിപ്പിക്കാനുള്ള കഴിവ് അവയ്ക്കില്ല. ഇതറിയുന്നതോടെ നിങ്ങളില് പക്വതയുണ്ടാകുന്നു. ” ഇത് ഒന്നുമല്ല, അതുകൊണ്ടെന്താണ്? എന്നു ചിന്തിക്കുന്നതാണ് വിവേകം. ആഗ്രഹങ്ങളെ ലഘൂകരിക്കാനുള്ള മറ്റൊരു മാര്ഗ്ഗം, അവയെ വലുതാക്കുകയാണ്. ഒരു ചെറിയ മണല്ത്തരിക്കണ്ണുകള്ക്ക് അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാക്കും. എന്നാല് വലിയൊരു കല്ല് കണ്ണില് കടക്കുകയില്ല. നിസ്സാരമായ പ്രശ്നങ്ങളില് നിന്നാണ് ഏറ്റവുമധികം അസന്തുഷ്ടി ഉണ്ടാകുന്നത്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: