പ്രതിബദ്ധതയാണ് സേവനത്തിനുള്ള ഊര്ജ്ജം. പ്രതിബദ്ധത യഥാര്ത്ഥത്തില് സേവനം തന്നെയാണ്. ഉദാഹരണമായി, പരുഷമായ വാക്കുകള് സംസാരിക്കുകയില്ല എന്ന് സ്വയം പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുമ്പോള് നിങ്ങള് മറ്റുള്ളവരോട് ചെയ്യുന്ന ഒരു വലിയ സേവനമാണ് അത്. എല്ലാം പങ്കിട്ട് അനുഭവിക്കുവാന് തയ്യാറാകുമ്പോള് സേവനത്തിനുള്ള അവസരങ്ങള് താനേ വന്നുചേരുന്നു. ഭക്ഷണം പങ്കുവയ്ക്കല് മാത്രമല്ല സേവനം. സ്വന്തം സന്തോഷവും സമയവും സൗകര്യങ്ങളും പങ്കുവെയ്ക്കാനുള്ള സന്നദ്ധതയും സേവനമാണ്. സേവനം ഒരു അവകാശവാദമോ അഹങ്കാരപ്രകടനമോ ആകരുത്. കര്ത്തൃത്വഭാവം ഉപേക്ഷിക്കലാണ്, സേവനം.
എന്താണ് നമുക്ക് പങ്കുവയ്ക്കുവാനുള്ളത്? നമുക്ക് ഉണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന എല്ലാ കഴിവുകളും സമൂഹത്തിന് സ്വന്തമാണ്. ഒരു പാട്ടുകാരന് പാടിക്കൊണ്ട് സേവ ചെയ്യുന്നു. നല്ല പാചകക്കാരന് നല്ല ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കട്ടെ. നല്ലൊരു പ്രാസംഗികന് നല്ല കാര്യങ്ങള് വിദഗ്ദ്ധമായി മറ്റുള്ളവരെ ധരിപ്പിക്കട്ടെ. നല്ലൊരു ആശാരി മറ്റുള്ളവര്ക്ക് വേണ്ടി ഗൃഹം നിര്മ്മിക്കുന്നു. വൈദ്യന് ചികിത്സിക്കുന്നു. അധ്യാപകര് പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇതൊക്കെ നിസ്വാര്ത്ഥമായും സ്നേഹത്തോടുംകൂടി ചെയ്യുമ്പോള് സേവയായി. അദ്ധ്വാനത്തിന് പ്രതിഫലം വാങ്ങരുതെന്നല്ല പറയുന്ന്. കിട്ടുന്ന അവസരത്തിന്റെ പേരില് നന്ദിയുള്ളവനായിരിക്കണം.
ആര് എപ്പോള് സേവ ചെയ്താലും ആദ്യമായി കിട്ടുന്ന പ്രതിഫലം സംതൃപ്തിയാണ്. സംതൃപ്തിയുടെ അളവാണ് സേവനത്തിന്റെ പൂര്ണത നിശ്ചയിക്കുന്നത്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: