ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിബിംബമെന്ന് കരുതി നിങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഒരു ബിംബമാണ് വിഗ്രഹം. ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ കാര്യം നമുക്കെടുത്തുനോക്കാം. ആ കുഞ്ഞ് ശൈശവത്തില് അതിന്റെ അമ്മയോടൊപ്പം ഉറങ്ങുന്നു. അമ്മയുടെ ശരീരമേകുന്ന സ്വാസ്ഥ്യം അവനറിയാം.
വളരുമ്പോള് അവനെ അവിടെനിന്ന് മാറ്റുവാന് നിങ്ങളാഗ്രഹിക്കും. കാരണം, അത് പലരീതിയിലും അവന്റെ വളര്ച്ചയ്ക്കാവശ്യമാണ്. പെട്ടെന്ന് വേറൊരു കിടക്കയിലേക്ക് നിങ്ങള് അവനെ മാറ്റിയാല് അവന് അസ്വാസ്ഥ്യം തോന്നും. അപ്പോള് എന്താണ് നിങ്ങള് ചെയ്യുക? ഒരു കളിപ്പാട്ടം കെട്ടിപ്പിടിക്കുവാന് ഒരു പാവ, ഇതവനു നല്കുകയാണ് സാധാരണ നിങ്ങള് ചെയ്യുക.
ഇക്കാലത്ത് അത് മിക്കിച്ചുണ്ടെലിയോ ബാര്ബിയോ ആയിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു. ആ കളിപ്പാട്ടത്തില് കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോള് അവന് സ്വസ്ഥ്യം അനുഭവപ്പെടുന്നു. വീണ്ടും വളരുമ്പോള്, ആ കളിപ്പാട്ടം ഒഴിവാക്കാനായി അവനോട് നിങ്ങള് പറയേണ്ടതില്ല. ഒരിക്കല് വളരെ വിലപ്പെട്ടതായിരുന്ന ആ കളിപ്പാട്ടം, അവന് വളരുന്നതോടെ എപ്പോഴെങ്കിലും കുപ്പത്തൊട്ടിയിലേക്കു പോകും.
അങ്ങനെയല്ലേ? നിങ്ങള് അതിലേക്ക് ഒന്നുംതന്നെ ചെയ്യേണ്ടതില്ല. കുട്ടി വളരുന്ന മുറയ്ക്ക് ആ കളിപ്പാട്ടം താനേ വീണുപൊയ്ക്കൊള്ളും. പക്ഷേ, അവന് ആ കളിപ്പാട്ടം ആവശ്യമുള്ള സമയത്ത് അത് അവനില്നിന്ന് നിങ്ങള് തട്ടിപ്പറിക്കുകയാണെങ്കില് നിങ്ങള് അവന് ദോഷമായിരിക്കും ഉണ്ടാക്കുക. അത് അവന്റെ മനസ്സിന് വളരെ ആഴത്തില് ചേതമുണ്ടാക്കും.
അതുപോലെതന്നെ, ഇപ്പോള് നിങ്ങള്ക്ക് ഒരു ബിംബത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ട്. ഒരാളുടെ കരങ്ങളില് പിടിച്ചു നടക്കേണ്ട ആവശ്യം നിങ്ങള്ക്കുണ്ട്. നിങ്ങള് അതു ചെയ്യുക. ഇതില്നിന്ന് ഒരുദിവസം സ്വതന്ത്രനാകേണ്ടതുണ്ട് എന്ന ബോധം നിങ്ങള്ക്കുള്ളേടത്തോളം, അത് തികച്ചും അനുവദനീയംതന്നെ. അങ്ങനെയാണെങ്കില് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല.
പക്ഷേ ഇതാണ് ദൈവം, എന്നാണ് നിങ്ങള് വിചാരിക്കുന്നതെങ്കില് നിങ്ങള് കുഴപ്പത്തിലാണ് ആവശ്യമെന്നു തോന്നുന്നതുവരെ, ബന്ധമുറപ്പിക്കുവാനായി ദൈവത്തിന്റെ ഒരു ബിംബം സൃഷ്ടിക്കുക മാത്രമാണ് നിങ്ങള് ചെയ്യുന്നത്. അങ്ങനെ അതിനെ ഉപയോഗിച്ചുകൊള്ളുക.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: