നാലാം അധ്യായം 20-ാം ശ്ലോകത്തിലെ പ്രതിപാദ്യം ഇതാണ്: ഭഗവാന് ആരാധനയായി കര്മങ്ങള് ചെയ്തും, ഭഗവാനാണ് കര്മങ്ങളുടെ യഥാര്ത്ഥ കര്ത്താവെന്ന ജ്ഞാനാഗ്നി ജ്വലിപ്പിച്ചും കര്മം ചെയ്യുന്നവന് ഭജനാനന്ദംകൊണ്ട് എപ്പോഴും തൃപ്തനാണ്, നിത്യതൃപ്തനാണ്. അതുകാരണം കാമ്യകര്മ്മങ്ങളോടോ, അവയുടെ ഫലങ്ങളായ ഭൗതികസുഖങ്ങളോടോ, സ്വര്ഗാദിലോകങ്ങളോടോ ഉള്ള സ്നേഹം പണ്ടേ ഉപക്ഷിച്ചവനാണ്.
മറ്റേതെങ്കിലും അനുഷ്ഠാന ക്രമങ്ങളെയോ, അഷ്ടാംഗ യോഗചര്യകളെയോ ആശ്രയിക്കുകയേ ഇല്ല. അതിനാല് നിരാശ്രയനാണ്; ഭഗവദ് ഭക്തിയെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചവനാണ്. എങ്കിലും ഭൗതികവും ആത്മീയവുമായ കര്മങ്ങള് ചെയ്യുന്നതായി കാണാം; നിഷ്ഠയോടെയും ആത്മാര്ത്ഥമായും. പക്ഷേ ആന്തരികഭാവത്തിന് വ്യത്യാസമുണ്ട്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: