ഇനി ധ്യാനം എന്താണെന്നു നോക്കാം. സാധാരണ ചിന്താശക്തിയില് ധ്യാനം ഒരീശ്വരാരാധനയെന്ന സങ്കല്പം മാത്രമേയുള്ളൂ. ഒരുപരിധിവരെ ഈശ്വരാരാധനയുടെ ആദ്യപടിതന്നെയാണ്. ഇവിടെ ഇതിനൊരുമതത്തിനും അവകാശവുമില്ല. എല്ലാമതങ്ങള്ക്കും ആരാധന അനിവാര്യമാണ്. എന്നാല് തുടക്കത്തില് ഏതെങ്കിലുമൊരു രുപത്തെയൊ ഭാവത്തെയൊ മനസ്സിന്റെ ഒരുതലത്തിലുറപ്പിച്ചുകൊണ്ടാകണം ധ്യാനാരംഭം. ആദ്യഘട്ടത്തില് വളരെ അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. കാരണം മനസിനെ ഏകാഗ്രതയിലെത്തിക്കുക അതില് പ്രാഗല്ഭ്യം നേടുക അത്രമാത്രമേയുള്ളു. അതിന് മുന് പറഞ്ഞ വിഗ്രഹമോഎന്തുമാകാം.
ഇവിടെയും മതത്തിനു സ്ഥാനമില്ല. കാരണം ആര്ക്കും ഏതുംസ്വീകരിക്കാം. ഇപ്രകാരം ധ്യാനം ശക്തിപ്രാപിക്കുമ്പോള് മനസ്സും ബുദ്ധിയും ഒന്നിച്ചുസമ്മേളിക്കുന്നു. ഈ അവസ്ഥയില് നാം പരിസരബോധമില്ലാത്ത അവസ്ഥയിലാകുന്നു. എങ്കിലും ആദ്യഘട്ടത്തില് ഇടക്കിടെ ഉണരുന്നഅവസ്ഥയുണ്ടാകുന്നത് ശരിയായധ്യാനത്തിന്റെ അവസ്ഥയില് വരാത്തതാണ് കാരണം. നിരന്തരമായ പ്രയത്നത്തിലുടെ എപ്പോള്വേണമെങ്കിലുമീ അവസ്ഥ കൈവരിക്കാം. ഈ അവസ്ഥയിലെത്തുന്ന വ്യക്തി സാവകാശം താനേതു രൂപത്തെയാണോ ഏകാഗ്രതയിലെത്തിച്ചത് അതിനെ വ്യക്തമായി വിശകലനം ചെയ്യുകയോ മാറ്റി മറ്റൊന്നിനെ പുനസ്ഥാപിക്കുകയോചെയ്യാം.
എന്നിട്ടതിന്റെ നാനാവശങ്ങളും ഏകഗ്രതയില് വിശകലനം ചെയ്യാം. ഇങ്ങനെ മനസ്സും ബുദ്ധിയും ഒന്നിച്ചു സമ്മേളിക്കുന്നിടത്ത് പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള് നിഷ്പ്രഭമാകുന്നു. പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള് പ്രവൃത്തിക്കുന്നതിനാവശ്യമായ ചുറ്റുപാടുകളും ഇവിടാവശ്യമില്ല. കുരുടനുകണ്ണില്ലാതെയും കണ്ണുകള്ക്കു പ്രകാശമില്ലാതെയും ഇവിടെ വ്യക്തതകൈവരുന്നു. അങ്ങനെ ഏതിനും കൃത്യമായ വ്യക്തതയുണ്ടായിരിക്കും.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: