ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിലെ വിപുലമായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണ് ആകാശം. ആകാശത്തില് വായു അഥവാ കാറ്റ് നിറഞ്ഞുനില്ക്കുകയാണ്. വായു: ആകാശം സ്ഥിതഃ’. ആ വായുവാകട്ടെ മഹാനാണ്-സര്വജീവജാലങ്ങളും വായുവില് വളരുന്നു. വായു എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചുനില്ക്കുന്നു- ‘സര്വത്രഗഃ’ കാറ്റു വീശുമ്പോള്, വസ്തുക്കള് ചലിക്കുന്നു; വൃക്ഷങ്ങളും മറ്റും ചലിക്കുന്നു. ചിലത് ചലിക്കുന്നില്ല; പര്വ്വതം മുതലായവ. വായു ഒന്നിനും സ്വന്തമായ പ്രേരണ ചെലുത്തുന്നില്ല.
ഇതുപോലെതന്നെയാണ് പ്രത്യക്ഷ പ്രപഞ്ചത്തിലെ അനന്തകോടി ബ്രഹ്മാണ്ഡങ്ങള് ഭഗവാന്റെ ഇച്ഛാശക്തിയില്, നിലനില്ക്കുന്നു, നശിക്കുന്നു. ഭഗവാന് നേരിട്ട് ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല. പക്ഷേ ഭഗവാന്റെ ഇച്ഛയും വിരുദ്ധമായി, ഒരു പുല്ക്കൊടിേപാലും ഇളകുന്നുമില്ല.
ഇനി വായുവിന്റെ അവസ്ഥയും ഒന്നു നോക്കാം. ഭഗവാന്റെ ഇച്ഛയ്ക്കനുസരിച്ച് മാത്രം വായു വീശുന്നു; വീശാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വാസ്തവത്തില് ഭഗവാനെ ഭയപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ് വായു വീശുന്നത്. തന്റെ പ്രവൃത്തി ഭഗവാന് ഇഷ്ടമാവുന്നില്ലേ എന്നാണ് ഭയം.
”ഭീഷാളസ്മാദ് വാത’ പവതേ” (ഭഗവാനെ ഭയപ്പെട്ടുകൊണ്ടാണ് വായു വീശുന്നത്) ഇങ്ങനെ ഇക്കാര്യം തൈത്തിരീയോപനിഷത്ത് വ്യക്തമാക്കുന്നു. (2-8-1). ഭഗവാന് നേരിട്ട് ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല. എന്നാല് ഭഗവാന്റെ അചിന്ത്യമായ ശക്തിയുടെ പ്രഭാവം എല്ലായിടത്തും സ്ഫുരിക്കുന്നുണ്ട്, എപ്പോഴും.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: