ശ്ലോകം : 89 –
ആദിദേവോ വികുണ്ഠാത്മാ വൈഗുണ്യോ
വിഷ്ടരശ്രവാഃ
ഇജ്യഃ സുദര്ശനോ ഈഡ്യഃ ഇന്ദ്രിയാണാമഗോചരഃ
384. ആദിദേവഃ – എല്ലാ ദേവന്മാര്ക്കും മുമ്പുള്ളവന്. ഗുരുവായൂരപ്പനെ ആദിഭൂതനും അനാദ്യനന്തനുമായി മുമ്പു സ്തുതിച്ചു. ഈ നാമത്തില് എല്ലാ ദേവന്മാര്ക്കും മുമ്പുള്ള ദേവനായി സ്തുതിക്കുന്നു.
ദേവശബ്ദത്തിന്റെ അര്ഥവ്യാപ്തി ഈ സന്ദര്ഭത്തില് പ്രസക്തമാണ്. ദിവുക്രീഡായാം എന്ന നിര്വചനത്തില് നിന്ന് ക്രീഡിക്കുന്നവന് എന്ന് സാമാന്യമായി അര്ഥം പറയാറുണ്ട്. ഭഗവാനെക്കുറിച്ചാകുമ്പോള് സൃഷ്ടിസ്ഥിതിലയരൂപമായ ക്രീഡയില് ഏര്പ്പെട്ടവന് എന്നുപറയാം. അങ്ങനെയുള്ളവരില് ആദ്യനും അന്ത്യനും ഭഗവാന് തന്നെ. “ദേവോ ദാനാത്” എന്ന നിരുക്തം സ്വീകരിക്കുന്ന യാസ്കന് മനുഷ്യര്ക്ക് ബുദ്ധിശക്തിയും കര്മശക്തിയും ദാനം ചെയ്തനുഗ്രഹിക്കുമ്പോള് എന്നു ദേവശബ്ദത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം തന്നെ ‘ദീപനാത് ദേവഃ’ എന്നു മറ്റൊരു നിരുക്തം സ്വീകരിച്ച് പ്രകാശിക്കുന്നവന് എന്നര്ഥം പറയുന്നു. ‘ദിവത്തില് വസിക്കുന്നവന് ദേവന്, സ്വര്ഗവാസി’ എന്നും യാസ്കന് ഈ പദത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു. ഇനിയും പലതരത്തില് ദേവശബ്ദത്തെ വ്യാ ഖ്യാനിക്കാം. വിസ്താരഭയത്താല് ചുരുക്കുന്നു. ഏതര്ഥം സ്വീകരിച്ചാലും ആദിദേവന് ഗുരുവായൂരപ്പന് തന്നെ.
(തുടരും)
ഡോ. ബി.സി.ബാലകൃഷ്ണന്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: