എന്താണോ ഉള്ളത് അതാണ് സത്യം. ഉള്ളത് എല്ലാ കാലത്തിലുമുണ്ട്, എല്ലാ ദേശത്തിലുമുണ്ട്, എല്ലാ അവസ്ഥയിലുമുണ്ട്. ഉള്ളതൊന്നും ഒരിക്കലും ഇല്ലാതാകുന്നില്ല. ഇങ്ങനെ നിരപേക്ഷമായതുകൊണ്ടാണ് വസ്തുവിനെ അഥവാ ഉള്ളതിനെ സത്യം എന്നു പറയുന്നത്. ദൈവം സത്യമാണ്. കാരണം ദൈവം ഉള്ളതാണ്. ദൈവം സര്വ്വവ്യാപിയാണ്, സര്വ്വശക്തനാണ്, സര്വ്വജ്ഞനാണ്. ഞാന് എന്ന വ്യഷ്ടിഭാവം ദൈവസത്യത്തില് നിന്നും അഭിന്നമാണ്. അതുകൊണ്ട് ഞാനും ദൈവവും ഒന്നുതന്നെ. ദൈവം ഉള്ളതു പോലെ ഞാനും ഉള്ളതുതന്നെ. അതുകൊണ്ട് ഞാനും സത്യമാണ്. ഞാന് ഉണ്ട് അഥവാ ഞാന് സത്യമാണ് എന്നുള്ളതിന് തെളിവെന്താണ്? ഞാനിപ്പോള് ധ്യാനിക്കുന്നു, അതുകൊണ്ട് ഞാന് ഉണ്ട്.
ദൈവം ഉണ്ട് അഥവാ ഞാന് ഉണ്ട് എന്നു ഞാന് അറിയുന്നു. ദൈവത്തെ അറിയുന്ന ഞാന് ജ്ഞാനിയോ അജ്ഞാനിയോ അല്ല. ഞാന് ജ്ഞാനമാണ്. ദൈവം ജ്ഞാനസ്വരൂപനാണ്. ഞാന് ദൈവത്തില് നിന്നും അഭേദമായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് ഞാന് ദൈവത്തെ അറിയുന്നുവെന്നോ, അറിയുന്നില്ല എന്നോ പറയുന്നത് പരമാര്ത്ഥദൃഷ്ട്യാ ശരിയല്ല. അതുകൊണ്ട് ദൈവം ജ്ഞാനമാണ്. ആ ജ്ഞാനം തന്നെയാണ് ഈ ഞാനായ ജ്ഞാനവും.എന്റെ അഥവാ ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം ആനന്ദാത്മകമാണ്. ആനന്ദാത്മകം എന്നാല് തിരശ്ചീനമാനവും ലംബമാനവുമായ മൂല്യങ്ങള്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞത് എന്നര്ത്ഥം. ദൈവസത്യത്തിന്റെ ആനന്ദപരതയില് ചെറിയൊരു ജീവിതാവശ്യം മുതല് അങ്ങേയറ്റത്തേതുവരെയുണ്ട്. അതെല്ലാം എന്റെയും നിങ്ങളുടെയും ജീവിതത്തിലുമുണ്ട്. മനുഷ്യനാണ് എല്ലാത്തിന്റെയും അളവുകോല്. ബോധോദയവും, സന്തോഷവും, ശാന്തിയും, ഉണ്ടാകേണ്ടത് മനുഷ്യനാണ്. ദൈവസത്യം സര്വ്വവ്യാപിയാണ്. ഇന്നലെയും ഇന്നും നാളെയും ഇവിടെ വീശുന്ന കാറ്റ് ഒന്നു തന്നെ. കുടിക്കുന്ന വെള്ളം ഒന്നു തന്നെ. ചവിട്ടി നടക്കുന്ന ഭൂമി ഒന്നുതന്നെ. ദൈവത്തിന്റെ വാങ്മയമായ രൂപമാണ് ശബ്ദം. പരയില് തുടങ്ങി വൈഖരിവരെ ഭാവം പകര്ന്നിരിക്കുന്നത് ഏകവും അദ്വീതിയവുമായ വസ്തുതന്നെ. അതുകൊണ്ട് ദൈവസത്യത്തെ സ്തുതിക്കുന്ന വാക്കുകളും ദൈവത്തില് അഭേദമായി വരുന്നു.
…..തുടരും
– സ്വാമി അദ്വൈതാനന്ദ
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: