അഹന്തയും ലോകവും ഉണ്ടാവുന്നതിനും മുമ്പുള്ള അവസ്ഥ. അതില് ദ്രഷ്ടാവും ദൃഷ്ടിയും എല്ലാം അടങ്ങും. സിനിമയുടെ തിരശ്ശീലയില് കാണുന്ന രൂപങ്ങളെല്ലാം ആ തിരയില് പതിപ്പിക്കുന്ന വെളിച്ചത്തില് എങ്ങനെ വ്യക്തമാകുന്നുവോ, അതുപോലെ ഉടലും ഉലകവും എല്ലാം മഹത് എന്നുപറയപ്പെടുന്ന ആ ആഭാസപ്രകാശത്തില് പതിച്ച മനസ്സിലാണ് ലോകവും ദേഹവുമെല്ലാം ഉണ്ടാവുന്നത്, കാണപ്പെടുന്നത്. മനസ്സിനുള്ളില് പതിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന സംസ്ക്കാരങ്ങളാണ് ആഭാസപ്രകാശം നേടി ലോകവും ദേഹവുമൊക്കെയായി വിളങ്ങുന്നത്. അഹന്താമനസ്സ് ഉപാധികളെത്തന്നെ താനായി അഭിമാനിക്കുന്നു. അതിനാല് ലോകത്തെ തന്നില്നിന്നും വേറെയായി കാണപ്പെടുന്നു.
– രമണമഹര്ഷി
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: