സ്വന്തം ഭാഗം ശരിയെന്നു സ്ഥാപിക്കാന് നാം പലപ്പോഴും മറ്റുള്ളവരോട് ക്രൂരമായി പെരുമാറാറുണ്ട്. ഒരാളെ അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ മുറിവേല്പ്പിച്ചതിനുശേഷം നിങ്ങളുടെ ഭാഗത്താണ് ശരിയെന്ന് സ്ഥാപിക്കാന്വേണ്ടി വാദിക്കുന്നത് ശരിയല്ല.Sorry എന്നോ എനിക്ക് ഖേദമുണ്ട് എന്നോ പറയേണ്ട സാഹചര്യത്തില് ഒട്ടും മടിക്കാതെ പറയുകതന്നെ വേണം. ആത്മാര്ത്ഥതയോടെയാണ് ക്ഷമാപണം നടത്തുന്നതെങ്കില് വെറുപ്പും ദേഷ്യവുമെല്ലാം അകന്നുപോകും.
എന്നാല് പലപ്പോഴും മറ്റുള്ളവര് നിങ്ങളോട് ക്ഷമ പറയണമെന്ന് നിങ്ങള് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അത് നിങ്ങളുടെ ലഴീ കാരണമാണ്. ബുദ്ധിമാനും വിവേകിയുമായ ഒരു വ്യക്തിയോട് ക്ഷമ പറയുന്നതിലൂടെ അയാള്ക്ക് നിങ്ങളിലുണ്ടായ അതൃപ്തി നീങ്ങുകയും കൂടുതല് കരുണയോടെയും കരുതലോടെയും അയാള് നിങ്ങളോട് പെരുമാറുകയും ചെയ്യും.
അബോധമനസ്സില്നിന്നാണ് തെറ്റുകള് സംഭവിക്കുന്നത്. ബോധമനസ്സുകൊണ്ട് അത് തിരിച്ചറിയുന്നു. തെറ്റ് തിരിച്ചറിയുന്ന നിമിഷം മുതല് അത് തെറ്റല്ലാതാകുന്നു. അതേക്കുറിച്ച് വീണ്ടും ദുഃഖിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല.
എന്നാല് നിങ്ങള് ഗുരുവിനോടാണ് ടീൃൃ്യ പറയുന്നതെങ്കില് ഗുരുവിന് ദേഷ്യംതോന്നും. ഗുരു നിങ്ങളെ ഏറ്റവും നന്നായി മനസ്സിലാക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തെറ്റുചെയ്തുപോയാല് ഗുരു അതില്നിന്നും നിങ്ങളെ മുക്തനാക്കുന്നു. ‘അഷ്ടാവഗീത’ ശ്രവിക്കുന്നത് നിങ്ങളിലെ കര്തൃത്വഭാവവും അഹംബോധവും ഇല്ലാതാക്കുന്നു.
തെറ്റുകളോ പാപങ്ങളോ ആരുടെയെങ്കിലും സ്വഭാവമല്ല. എന്നാല് പലപ്പോഴും സംഭവിച്ചുപോകുന്നു. തുണിയിലെ ചുളിവുകള്പോലെയാണത്. നന്നായി അമര്ത്തി ഇസ്തിരിയിട്ടാല് ആ ചുളിവുകള് നിവര്ത്താവുന്നതേയുള്ളൂ. ജ്ഞാനവും സാധനയുംപോലെ നിങ്ങളിലെ ചുളിവുകള് നിവര്ത്താന് സഹായിക്കുന്ന മറ്റൊന്നുമില്ല.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: