അഗോചരമായിട്ടുള്ളതിനെ ഗോചരമാക്കുന്നതിനുള്ള മാര്ഗ്ഗം നിങ്ങളാവശ്യപ്പെടുന്നുവോ? കാഴ്ചയില്പ്പെടുന്നതിനു മാത്രം ശ്രദ്ധ നല്കുക. വെറുതെ കാണുകയല്ല. ശ്രദ്ധ നല്കുക. അതിനര്ത്ഥം, നിങ്ങളൊരു പുഷ്പത്തെ കാണുമ്പോള്, നിങ്ങളുടെ മുഴുവന് സത്തയും കണ്ണുകളാകട്ടെ. നിങ്ങള് പക്ഷികള്ക്കു ചെവികൊടുക്കുമ്പോള്, നിങ്ങളുടെ മുഴുവന് ശരീര ആത്മാവുകളും കാതുകളായി മാറട്ടെ.
നിങ്ങള് ഒരു പുഷ്പത്തെ നോക്കുമ്പോള്, ചിന്തിച്ചേക്കരുത്. പക്ഷികള്ക്കു കാതോര്ക്കുമ്പോള്, ആലോചനകളരുത്. മുഴുവന് ബോധവും കാണുകയോ കേള്ക്കുകയോ മണക്കുകയോ രുചിക്കുകയോ സ്പര്ശിക്കുകയോ ചെയ്യട്ടെ. സംവേദനത്തിലെ ആഴമില്ലായ്മ മൂലമാണ് അദൃശ്യമായതിനെ കാണാന് കഴിയാതെ പോകുന്നതും.
സംവേദനത്വത്തിന്റെ ആഴം വര്ദ്ധിപ്പിക്കുക. അതിനുപുറത്ത് പൊങ്ങിക്കിടക്കുകയല്ല വേണ്ടത്, അതില് ആണ്ടുപോവുക. ഇതിനെയാണ് ഞാന് ധ്യാനമെന്നു വിളിക്കുന്നത്. ധ്യാനത്തിലാവട്ടെ, കാണപ്പെടുന്നത് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു. അവസാനം കാണുന്നവനും. കാഴ്ച മാത്രമേ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ. ഈ കാഴ്ചയിലാണ് അദൃശ്യമായതിനെ കാണപ്പെടുന്നതും അജ്ഞാതമായവ അറിയപ്പെടുന്നതും.
ഇതുമാത്രമല്ല- അറിയാനാവാത്തവ കൂടി അറിയാവുന്നതായി മാറുന്നു. ഓര്ത്തിരിക്കുക, ഞാനെഴുതുന്നതെന്തായാലും അതെപ്പറ്റി ആലോചിക്കാന് തുടങ്ങരുത്; പ്രവര്ത്തിക്കുക മാത്രം ചെയ്യുക. സിദ്ധാന്തങ്ങള് ചമയ്ക്കുന്നതിലൂടെ, ഒരിക്കലും യാതൊന്നും നേടിയിട്ടില്ല, നേടുകയുമില്ല. കാഴ്ചയ്ക്കുവേണ്ടി മാത്രം കാണുക എന്നതൊഴികെ മറ്റു യാതൊരു കവാടവുമില്ല.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: