സര്വ്വ അധര്മ്മങ്ങളുടെയും സ്വരൂപമായ ഒരാളുടെ കൈയില് രാജ്യമിരുന്നാല് അതു ലോകത്തിന്റെതന്നെ നാശമായിത്തീരും. അങ്ങനെയുള്ളവരെ ഏതുവിധേനയും എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഇല്ലായ്മ ചെയ്യണം. അതാണു ജനങ്ങളോടുള്ള കാരുണ്യം.
ഒരു വിഷ വൃക്ഷം വെട്ടിവീഴ്ത്തുമ്പോള്, അനേകം ചെറുചെടികള് ഇല്ലാതാകും. ഒരു ഫലവൃക്ഷം വളര്ത്തുന്നതിനായി അതിന്റെ തൈ നടുമ്പോള് കുറെ ചെറു ചെടികളെ പിഴുതു മാറ്റിയെന്നു വരാം. എന്നാല്, ആ തൈ വളര്ന്നു വലുതായാല് സമൂഹത്തിന് അതുകൊണ്ട് എത്രയോ പ്രയോജനമാണുള്ളത്. കൂടാതെ എത്രയോ ചെറിയ ചെടികള്ക്ക് അതിന്റെ തണലില് വളരാന് കഴിയും. അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള് ആ ചെറുചെടികളുടെ നാശം ഒരു നഷ്ടമല്ല. അതൊരു ഹിംസയല്ല.
ദുര്യോധനനെ നശിപ്പിച്ചില്ലെങ്കില് ആ അധര്മ്മി ധര്മ്മിഷ്ഠരായ മറ്റു രാജാക്കന്മാരെ ആക്രമിച്ച് ഈ യുദ്ധത്തില് മരിച്ചതിലും അധികം ജനങ്ങളെ കൊല്ലുമായിരുന്നു. മാത്രമല്ല, ഭാവിയില് അതു സമൂഹത്തിനും സംസ്കാരത്തിനും വലിയ ദോഷവും ചെയ്യും. അധര്മ്മികളെ എന്നെന്നും വാഴാന് അനുവദിക്കുന്നതിലും എത്രയോ നല്ലതാണു കുറച്ചുപേരുടെ മരണത്തിനിടയായാലും ധര്മ്മത്തെ രക്ഷിക്കുക എന്നത്. അതാണ് ശ്രീകൃഷ്ണന് ചെയ്തത്. ധര്മ്മത്തെ നിലനിര്ത്താന് അതേ മാര്ഗ്ഗമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
അവിടുന്നു ചെയ്തതു നൂറുശതമാനവും ശരിയാണ്. സ്വന്തമായ കാര്യലാഭത്തിനുവേണ്ടി എന്തെങ്കിലും ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കില്, ഭഗവാനെ തെറ്റുപറയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, തന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും അങ്ങനെയൊന്നുമുണ്ടായിട്ടില്ല. തനിക്കു വേണ്ടിയോ സ്വന്തം മക്കള്ക്കുവേണ്ടിയോ അല്ല അവിടുന്നു പ്രവര്ത്തിച്ചത്. ധര്മ്മത്തെ നിലനിര്ത്തുക, ജനങ്ങളെ സംതൃപ്തിയിലും ആനന്ദത്തിലും വാഴിക്കുക. ഇതായിരുന്നു അവിടുത്തെ പ്രവൃത്തികളുടെയെല്ലാം പിന്നിലെ ഉദ്ദേശ്യം.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: