പരസ്പരം വിട്ടുവീഴ്ചയും വിനയവും ക്ഷമയും ഉണ്ടെങ്കില്, കുടുംബബന്ധം നാള്ക്കുനാള് ദൃഢപ്പെടുകയേയുള്ളൂ. ശരിയായ കുടുംബബന്ധത്തില് പുരുഷന് സ്ത്രീയെയും സ്ത്രീ പുരുഷനെയും പരസ്പരം അംഗീകരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ അവര് തങ്ങള്ക്കിടയില് ഒരു വിശാലലോകം പടുത്തുയര്ത്തുന്നു. കുട്ടികള് ജനിച്ചു കഴിയുമ്പോഴാകട്ടെ, ആ ലോകം ഒന്നുകൂടി വിശാലമാകുന്നു. പക്ഷേ, അതിന്റെ അതിര്വരമ്പു അവിടംകൊണ്ടും അവസാനിക്കുവാന് പാടില്ല. അതു വ്യാപ്തമായി സര്വ്വചരാചരങ്ങളെയും ഉള്ക്കൊള്ളുന്ന ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് ഉയരുവാന് സാധിക്കണം. അതാണ് കുടുംബജീവിതത്തിന്റെ പരമമായ ലക്ഷ്യം.
സ്ത്രീയും പുരുഷനും തങ്ങളുടെ പൂര്ണത അവിടെയാണ് കണ്ടെത്തേണ്ടത്. അതാണ് നിത്യമായ ആനന്ദത്തിന്റെ ലോകം. അവിടെ ഇന്നലകളെ ചൊല്ലിയുള്ള വഴക്കും വക്കാണവുമില്ല. നാളെയെക്കുറിച്ചുള്ള അര്ത്ഥശൂന്യമായ ആകുലതകളില്ല. ഓരോരുത്തരും ‘എനിക്കെ’ന്നല്ല ‘നിനക്കെ’ന്നു കരുതി ജീവിക്കുന്നു. സ്നേഹത്തിന്റെ നിറദീപം തെളിഞ്ഞുകത്തുന്ന ആ കുടുംബശ്രീകോവിലില് ഭഗവാന് സ്വയം എഴുന്നള്ളി എത്തുന്നു.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: