അദ്വൈതതത്ത്വം ജിവാത്മാവിന്റെയും പരമാത്മാവിന്റെയും ഏകത്വം പഠിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം നമ്മളെ ശക്തരാക്കുക, നമ്മെ സത്യത്തിലേക്കു നയിക്കുക എന്നതാണ്. വേദാന്തം നമ്മോടു പറയുന്ന്, നിങ്ങള് രാജാധിരാജനാണ്, യാചകനല്ല എന്നാണ്.
നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ബോധം നമ്മിലെ അനന്തശക്തിയെ ഉണര്ത്തുവാന് സഹായിക്കുന്നു. ആ ഏകത്വത്തെ നാം അനുഭവതലത്തില് അറിയുന്നതുവരെ നന്മതിന്മകളെ വിവേചിച്ചുശരിയായ പാതയിലൂടെത്തന്നെ മുന്നോട്ടുപോകണം. ആ പരമമായ സത്യത്തെ അനുഭവിക്കാനായാല് പിന്നീട് അവന്റെ മുന്നില് രണ്ടിന്റെ ലോകമില്ല. എല്ലാം ആ പരമമായ സത്യം മാത്രം. തെറ്റെന്നു പറഞ്ഞു മാറ്റിനിറുത്തുവാനായി യാതൊന്നുമില്ല.
എല്ലാം ഇൗശ്വരരൂപം മാത്രം. അവരില്നിന്നുണ്ടാകുന്ന ഓരോ വാക്കും ഓരോ പ്രവൃത്തിയും സമൂഹത്തിനു നന്മയായിത്തീരും. അവരുടെ ശ്വാസം ഏല്ക്കുന്നതുപോലും നമ്മളിലെ ദുഷ്ടവാസനകളെ ദുരീകരിക്കുവാന് സഹായിക്കും. തന്റെ ദിവ്യത്വത്തെക്കുറിച്ചു ബോധമുള്ള ഒരാള്ക്ക് ഒരിക്കലും നിസ്സാരമായ കാര്യങ്ങള്ക്കു മുന്നില് ദുര്ബ്ബലനാകാന് കഴിയില്ല. യഥാര്ത്ഥ അദ്വൈതി അതില് ജീവിക്കുന്നവനാണ്; അദ്വൈതം പറയുന്നവനല്ല. അവര് ലോകത്തിനു മാതൃകയായിരിക്കും.
മദ്യപിക്കുകയും മറ്റു തെറ്റുകള് ചെയ്യുകയും ചെയ്തിട്ടും ശാസ്ത്രം ഉദ്ധരിച്ച് എല്ലാം ബ്രഹ്മമെന്നു പറയുന്നവരെ ആദ്ധ്യാത്മികജീവി എന്നു വിളിക്കുവാന് കഴിയില്ല. അവരെ തിരിച്ചറിയാന് നമുക്കു കഴിയണം. അതിനു സാധിക്കാതെ പോയതാണു നമ്മുടെ സംസ്കാരം ഇത്രയും അധഃപതിക്കാനുള്ള കാരണം. ആദ്ധ്യാത്മികം വാക്കാല് പറയുവാനുള്ളതല്ല ജീവിക്കുവാനുള്ളതാണ്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: