491. പ്രകൃതിഃ – പ്രകൃതി എന്ന പദത്തിന് അനേകം അര്ത്ഥങ്ങളുണ്ട്. മിക്കവയും ദേവിയുടെ ഏതെങ്കിലും ഭാവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവയാണ്.
മുമ്പും പിമ്പും വരുന്ന നാമങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി വ്യാഖ്യാനിക്കുമ്പോള് ”പ്രപഞ്ചമായി പ്രഭവിക്കുന്ന സൃഷ്ടിശക്തി, മായ, മൂലപ്രകൃതി” എന്ന അര്ത്ഥം പ്രമുഖമായി സ്വീകരിക്കാം. ആഭ്യന്തരഹിതവും നിര്വികാരവുമായ ബ്രഹ്മചൈതന്യത്തില് സൃഷ്ട്യഭിവാഞ്ഛ ഉണ്ടാകുമ്പോള് പ്രകൃതിയും പുരുഷനും രൂപം കൊളളുന്നു. നിഷ്ക്രിയമായ പുരുഷസാന്നിദ്ധ്യത്തില് പ്രകൃതി ലോകങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുകയും പ്രവര്ത്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആ പ്രകൃതിയായി നാമം മൂകാംബികയെ സ്തുതിക്കുന്നു.
പഞ്ചഭൂതങ്ങളെയും പ്രകൃതി എന്ന പദം കുറിക്കും. സൃഷ്ടിയുടെ ആദ്യഘട്ടം ത്രിഗുണങ്ങളുടെ ഉത്പത്തിയാണ്. തുടര്ന്ന് പഞ്ചഭൂതങ്ങള്. പഞ്ചഭൂതങ്ങള് പല അനുപാതത്തില് ചേര്ന്ന് ഉണ്ടായതാണ് പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ ചരാചരങ്ങളും.
സ്വഭാവം, ആകൃതി, അവസ്ഥ എന്നീ അര്ത്ഥങ്ങളും പ്രകൃതി എന്ന പദത്തിനുണ്ട്. വസ്തുക്കളിലും ജീവികളിലും സ്വഭാവമായും ആകൃതിയായും ഗുണവിശേഷമായും വര്ത്തിക്കുന്നത് ദേവീചൈതന്യമാണെന്ന് ഈ പക്ഷത്തില് വ്യാഖ്യാനം.
പ്രപഞ്ചം എന്നും പ്രകൃതി എന്ന പദത്തിനര്ത്ഥം.
”പ്രകൃഷ്ട വാചകഃ പ്രശ്ച കൃതിശ്ച സൃഷ്ടിവാചകഃ
സൃഷ്ടൗ പ്രകൃഷ്ടാ യാ ദേവീ പ്രകൃതിഃ ഇത്യഭിധീയതേ”
(‘പ്ര’ ശ്രേഷ്ഠതയെയും ‘കൃ’ സൃഷ്ടിയെയും കുറിക്കുന്നു. ശ്രേഷ്ഠമായ സൃഷ്ടികര്മ്മം ചെയ്യുന്നതിനാല് ദേവി പ്രകൃതി എന്ന പേരില് അറിയപ്പെടുന്നു) എന്ന് ബ്രഹ്മവൈവര്ത്തപുരാണം.
… തുടരും
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: