ഒരു കട്ടികടലാസ്സിലെ സൂചിപ്പഴുതിലൂടെ നാമൊരു ചിത്രം നോക്കുകയാണെങ്കില്, തികച്ചും തെറ്റായ ആശയമാണ് നമുക്കുണ്ടാക്കുക; എന്നിരുന്നാലും നാം കാണുന്നതു വാസ്തവത്തില് ചിത്രം തന്നെയാണ്. ദ്വാരം വലുതാക്കുന്തോറും നമുക്കു കൂടുതല് കൂടുതല് വ്യക്തമായ ആശയം ലഭിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ഭ്രാന്തമായ നാമരൂപ ദൃഷ്ടിക്കനുസരിച്ച് നാം സത്തയില്നിന്ന് ഓരോ വീക്ഷണങ്ങള് വാര്ത്തെടുക്കുന്നു.
കടലാസ്സു വലിച്ചെറിയുമ്പോഴും നാം അതേ ചിത്രം തന്നെ കാണുന്നു; എന്നാല് അതിന്റെ തനിരൂപത്തില്, എല്ലാ ഗുണങ്ങളും ദോഷങ്ങളും നാം ചിത്രത്തിലാരോപിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടൊന്നും അതിനു മാറ്റം വരുന്നില്ല. സകലതിന്റെയും തത്ത്വം ആത്മാവാണ്; നാം കാണുന്നതെല്ലാം ആത്മാവാകുന്നു. എന്നാല് നാം കാണുന്നതുപോലെ നാമരൂപങ്ങളായിട്ടല്ല; അതെല്ലാം നമ്മുടെ തിരശ്ശീലയില്, മായയില്, ആണ്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: