ആത്മീയത എന്നത് ആത്മാവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈ ചോദ്യത്തിന് രണ്ടുവിധത്തില് ഉത്തരം കണ്ടെത്താം. ആത്മീയമായി വീക്ഷിക്കുമ്പോള് ആത്മാവെന്നത് അതീന്ദ്രിയമാണ്. അഭൗതികമാണ്. ആയതിനാല്ത്തന്നെ ആത്മാവിനെ ഒരിക്കലും കച്ചവടം ചെയ്യാന് കഴിയില്ലല്ലോ? അപ്പോള് ആത്മീയമായ കച്ചവടമല്ല മറിച്ച് ആത്മീയമെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന പ്രവര്ത്തനങ്ങളുടെ മറവില് നടത്തുന്ന പകല്ക്കൊള്ള, പിടിച്ചുപറി, തട്ടിപ്പ് എന്നൊക്കെ പറയാം. യഥാര്ത്ഥ ആത്മീയവാദികള്ക്കാര്ക്കും തന്നെ ഇത്തരത്തില് ചിന്തിക്കാന്പോലും കഴിയില്ലല്ലോ? ആത്മാവിനെ അറിയാത്ത ആത്മവിരുദ്ധ പ്രവര്ത്തനങ്ങള് നടത്തുന്നവരുടെ മൃഗീയ ചെയ്തികള്ക്ക് ആത്മീയവാദികളും അദ്ധ്യാത്മിക പ്രവര്ത്തകരും എങ്ങനെയാണ് കുറ്റക്കാരാവുക?
ഇനി തീര്ത്തും ഭൗതികമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുമ്പോള് ആത്മാവ് എന്ന സങ്കല്പ്പം തന്നെ മിഥ്യയാണ്. അങ്ങനെയൊന്നില്ല. മരണത്തോടെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു. മരണശേഷം എന്ന ചിന്ത തന്നെ വ്യര്ത്ഥമാണ്. ഈ കാഴ്ചപ്പാടിനനുസൃതമായി മറ്റൊരു ചോദ്യം ഇവിടെ പ്രസക്തമാണ്. ആത്മാവെന്നൊന്നില്ലെന്നിരിക്കെ, ഇല്ലാത്ത ഒന്നിനെ എങ്ങനെയാണ് വ്യാപാരം ചെയ്യാനാവുക? എല്ലാ ജീവികളെയും അതത് ജീവികളായി, മനുഷ്യരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ജീവിതസങ്കല്പ്പത്തെക്കാളുപരിയായി അതത് വ്യക്തികളായി, വ്യക്തിത്വങ്ങളായി നിലനിര്ത്തുന്നത് ജീവനുള്ള അതത് ശരീരങ്ങളാണ്. ഒരു ശരീരം ജീവന് വെടിയുമ്പോള് അതാരുടെതായാലും ജഡമായിത്തീരുന്നു. ആ ശരീരത്തില് ജീവനുണ്ടായിരുന്നപ്പോള് ആ ജീവി ചലിച്ചു, ചിന്തിച്ചു. ജീവന് പോയപ്പോള് ആ ശരീരം തീര്ത്തും നിശ്ചലമായി. ഭൗതിക-ആത്മീയവാദികള് ഒരുപോലെ യോജിക്കുന്ന ഈ പരമാര്ത്ഥത്തിന്റെ പൊരുള് തേടുമ്പോള്, സ്വാഭാവികമായി നമ്മുടെ ചിന്താമണ്ഡലത്തില്നിന്നും ബഹിര്ഗമിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യം ആ ശരീരത്തെ ഇതുവരെയും ചലിപ്പിച്ചിരുന്ന ആ ജീവന് എവിടെപ്പോയി? നമ്മള് കണ്ടില്ല. കാണാനാവില്ല. കാണാന് കഴിയാത്തതുകൊണ്ട് മാത്രം ജീവനില്ലെന്ന് പറയാനാവുമോ? ‘ജീവന്’ സത്യമാണല്ലോ? അപ്പോള് ആ ‘ജീവന്’ തന്നെയാണ് ‘ആത്മാവ്’ എന്നതും സത്യമാണ്.
ആത്മാവിന്റെ അധിപനാണ് ദൈവം. ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്ടില് ദൈവത്തില് വിശ്വസിക്കുന്നവരും, ദൈവം തന്നെയില്ലെന്ന് ശക്തിയുക്തം ശഠിക്കുന്നവരും ദൈവത്തിന്റെ പേരില് എന്തൊക്കെ കോലാഹലങ്ങളാണ് നടത്തുന്നത്?
അവസാനിച്ചു
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: