വികസനത്തിന് ധനം ആവശ്യമാണെന്നും വികസനം ധനത്തെ വര്ധിപ്പിക്കുമെന്നും പറയാറുണ്ട്. ഇത്തരം ഒരു വികസന സിദ്ധാന്തത്തിലെ മൂല്യരാഹിത്യം മനുഷ്യമനസ്സിനെയും മസ്തിഷ്കത്തെയും ബാധിക്കുമ്പോള് മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ വികാസം വിഗണിക്കപ്പെട്ടുപോകും. ഭൗതിക പുരോഗതി ആദ്ധ്യാത്മിക മൂല്യത്തോടുകൂടിയല്ലെങ്കില് അതെത്ര ആപത്കരമായിരിക്കുമെന്ന് അഭിനവ സമൂഹം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.
ഈശ്വരനും മനുഷ്യനും പ്രകൃതിയും പരസ്പര സഹവര്ത്തികളായി പുലരുമ്പോള് മാത്രമേ പ്രപഞ്ചജീവിതത്തിന്റെ താളം നിലനില്ക്കൂ… കണ്വാശ്രമത്തിലെ മുനികുമാരിയും മുല്ലവള്ളിയും മാന്കിടാവും മറ്റും നമ്മെ പഠിപ്പിച്ചത് അതല്ലേ? മനുഷ്യനെയും മറ്റ് ജീവജാലങ്ങളെയും ഉന്മൂലനം ചെയ്തുകൊണ്ട് മറ്റ് വിലപ്പെട്ട ഏത് വസ്തു സംരക്ഷിക്കാനാണ് അഭിനവ വികസന സിദ്ധാന്തം തിടുക്കം കാണിക്കുന്നത്.
ഒരു ചെറിയ വിഭാഗം ജനങ്ങള്ക്ക് സുഖസൗകര്യമൊരുക്കാനേ ബഹുനില കെട്ടിടങ്ങള്ക്ക് കഴിയൂ. വന പ്രകൃതിയുമായി ഇണങ്ങിച്ചേരാത്തവിധം നിര്മിക്കുന്ന കോണ്ക്രീറ്റ് സൗധങ്ങള്ക്ക് പ്രകൃതി രമണീയതയെ അലങ്കോലപ്പെടുത്താനേ കഴിയൂ… ഭക്തന്മാര് തീര്ത്ഥാടകരായിട്ടാവണം എത്തേണ്ടത്; മറിച്ച് വിനോദയാത്രയാക്കരുത്. തീര്ത്ഥയാത്രയുടെ അന്തസ്സ് നിലനിര്ത്തി ത്യാഗപൂര്ണമായ മനഃസാന്നിദ്ധ്യത്തോടെ ദര്ശനത്തിന് ഭക്തന്മാര് എത്തിച്ചേരണം. ഇന്നത്തെ പല പ്രവണതകളും ഈ പുണ്യസങ്കേതത്തിന്റെ പവിത്രതയേയും തീര്ത്ഥയാത്രയുടെ ലക്ഷ്യത്തേയും നിരാകരിക്കുന്നു.
ശബരിമല തീര്ത്ഥാടനത്തെപ്പോലെ ജീവിതത്തിന്റെ നാനാവശങ്ങളെയും സമഗ്രമായി പരിഗണിച്ചുകൊണ്ട് ചിട്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ഒരു യാത്ര വേറെയില്ല. അതിനാല് ദേശകാലങ്ങളുടെ അതിര്വരമ്പുകള് ലംഘിച്ചുകൊണ്ട് അനേകമനേകം തീര്ത്ഥാടകര് ഭാവിയില് സന്നിധാനത്തിലെത്തും.
സാഹോദര്യം സഹജീവി സ്നേഹം, സമസ്ത ജീവജാലങ്ങളോടുമുള്ള ആദരവ് ചിന്തയിലും പ്രവൃത്തിയിലുള്ള ദയാവായ്പ് അക്രമരാഹിത്യം തുടങ്ങിയ മൂല്യങ്ങള് വികസിപ്പിക്കുക എന്നതാകണം തീര്ത്ഥാടക ലക്ഷ്യം.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: