ഒരു മനുഷ്യന് പരിപൂര്ണ്ണമായ അനശ്വര സുഖത്തെ കാംക്ഷിക്കുന്നുവെങ്കില് സര്വ്വത്ര ചിന്ത കൊണ്ട് രത്നമായി തീരേണ്ടതാകുന്നു. ഇങ്ങനെ ചിന്ത കൊണ്ടു രത്നമായി തീര്ന്നതിനു ശേഷമെ സുഖത്തിനുള്ള വഴിയില് പെടുകയുള്ളു. ഈ ചിന്തയെ മന്ദിപ്പിക്കാതെ യത്നിപ്പിക്കുന്നതിന് വിശ്വാസമുള്ള ഒരു ഗുരുവിനെ ഏതു കാലത്തും ആവശ്യമുണ്ട്. കാരണം, നന്മയും തിന്മയും തിരിച്ചെങ്കില് മാത്രമെ രത്നമായിരിക്കുവാന് സാധിക്കയുള്ളു.
ചിന്തിച്ചു കണ്ട വഴിയെ പ്രവര്ത്തിച്ച് അനുഭവിച്ച് ഫലത്തെ പുറപ്പെടുവിപ്പാന് സാധിക്കുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ദോഷത്തെ പകച്ച് ഗുണത്തെ പ്രവര്ത്തിച്ചു അനുഭവത്തില് വരുത്തി ഫലത്തെ പുറപ്പെടുവിച്ചു അനുഭവത്തില് പ്രത്യക്ഷതയില് അനുഭവിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഗുരുവിനെ വരിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാകുന്നു. അതായത് ഗുണവും ദോഷവും ചിന്തയില് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ദോഷത്തെ വിട്ടു ഗുണത്തെ പ്രവര്ത്തിച്ചു അനുഭവിച്ചു പരന്മാരില് പരമാര്ത്ഥമായും പാപത്തെ നീക്കി പരിശുദ്ധമാക്കി പരമാനന്ദം അനുഭവിപ്പിക്കുന്ന സ്ഥാനത്തെ നിലയും വിലയും പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ഗുരുവിനെയാണ് ആവശ്യമെന്നു പറഞ്ഞത്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: