വിശ്വാസമെന്നത് സര്വ്വത്തിനും അടിസ്ഥാനമാകുന്നു. ഇത് സര്വ്വ അറിവിലും കൂടി ഉളവായി വരുന്നു. അതിനാല് സര്വ്വവും അറിയുന്നറിവില് കൂടി തന്നെ അറിയുക. ഈ അറിവില്ക്കൂടി തന്നെ നന്മയും തിന്മയും പകുത്തറിയാം. നന്മയെന്നുള്ളതും തിന്മയെന്നുള്ളതും ഇതു കൊണ്ടു ശരിക്കു കാണായ് വരും.
ഈ സ്ഥാനത്തില് തിന്മയെന്നുള്ളതു തന്നത്താന് ത്യജിച്ചു ഈ നന്മയെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്ത തന്റെ മനസ്സില് വരുത്തി, മനസ്സില് കണ്ടതു തന്നെ വാ കൊണ്ട് ഉച്ചരിച്ചും ഉച്ചരിച്ചതു തന്നെ പ്രവര്ത്തി കൊണ്ട് പ്രത്യക്ഷമാക്കിയും ഇങ്ങനെ മനസ്സിലും വാക്കിലും പ്രവര്ത്തിയിലും വരുത്തി ഈ നന്മ തന്നെ അനുഭവത്തില് ഉറപ്പിച്ച് സ്ഥിര സിദ്ധ(ചിത്ത)നായിത്തീരുമ്പോള് വിശ്വാസം പൂര്ത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
തന്മൂലം താന് പൂര്ണ്ണവിശ്വാസിയാണെന്നു തനിക്കു തന്നെ കാണ്മാന് കഴിയും. അപ്പോള് തനിക്കുള്ള അവിശ്വാസങ്ങളും സംശയങ്ങളും എന്ന കൂരിരുട്ട് നീക്കി നന്മ ഉദിച്ചു പ്രകാശിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ മനുഷ്യന് സത്യമെന്ന വെളിച്ചത്തിലേക്കു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: