”ന ത്വേവാഹം” – എന്ന പന്ത്രണ്ടാം ശ്ലോകം മുതല് ”സര്വ്വാണി ഭൂതാനി ന ത്വം ശോചിതുമര്ഹസി” എന്ന മുപ്പതാം ശ്ലോകം വരെയുള്ള പത്തൊന്പതു ശ്ലോകങ്ങള്കൊണ്ട് ജീവാത്മാവിന്റെ അവസ്ഥയെ പറ്റിയാണ് ഭഗവാന് വിവരിച്ചത്. മരണം ശരീരത്തെ മാത്രമേ ബാധിക്കുന്നുള്ളൂ. ജീവാത്മാവിന് ഒരു പോറല് പോലും ഏല്പ്പിക്കുന്നില്ല എന്ന് വിവരിച്ചു.
”സ്വ ധര്മ്മമപി ചാവേക്ഷ്യ” എന്ന മുപ്പത്തൊന്നാം ശ്ലോകംമുതല് ”നൈവം പാപമവാപ്സ്യസി” എന്നമുപ്പത്തെട്ടാം ശ്ലോകം വരെയുള്ള എട്ട് ശ്ലോകങ്ങള് കൊണ്ട് ക്ഷത്രിയ ധര്മ്മമായ യുദ്ധംചെയ്യുന്നത് ഈശ്ലോകത്തിലെ മുഴുവന് സുഖവും ദിവ്യലോകങ്ങളിലെ സുഖവും അനുഭവിക്കുന്നതിന് കാരണമാവും എന്നു ഭഗവാന് വിശദീകരിച്ചു.
ഇങ്ങനെ ആത്മാവിനെ കുറിച്ച് വിവരിക്കുന്നതിനെയാണ്- സാംഖ്യം-എന്നു പറയുന്നത്. (സമ്യക്ഖ്യായതേ പ്രകഥ്യതേ) ഞാന് ഇത്രയും വിശദികരിച്ചിട്ടും നിനക്കു ബുദ്ധിയുമായി യോഗം- കൂടിച്ചേരല്- ഉണ്ടായില്ലേ ഇല്ലെങ്കില് യോഗമാര്ഗ്ഗത്തിലൂടെ നിന്റെ ബുദ്ധിയെ പ്രവര്ത്തിപ്പിക്കാമെന്നാണ് ഭഗവാന് പറയുന്നത്. ”ബുദ്ധിര്യോഗെത്വിമാം ശൃണു ” ”കേള്ക്കൂ” എന്ന് ഉത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. യോഗമെന്നത് കര്മ്മങ്ങളെ, ഒരു ആഗ്രഹവുമില്ലാതെ ഭഗവാനായ എന്റെ ആരാധനയായി ചെയ്യുക എന്നതാണ്.
ശ്രീശങ്കരാചാര്യര് വിവരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക:- യോഗേ തത് പ്രാപ്ത്യുപായേ നിസ്സംഗതായ.. ഈശ്വരാരാധനാര്ത്ഥേ കര്മ്മയോഗേ (= യോഗം എന്നത് ഭഗവത് പ്രാപ്തിക്കുള്ള ഉപായമാക്കുംവിധം ആഗ്രഹങ്ങള് ഒന്നുമില്ലാതെ ഈശ്വരാരാധനയുമായി ചെയ്യുന്ന കര്മ്മയോഗം ) ഈ കര്മ്മയോഗം അനുഷ്ഠിക്കാന് തുടങ്ങിയാല് കര്മ്മങ്ങളുടെ പ്രതികരണമായ ബന്ധം-സംസാരദുഃഖം ഉപേക്ഷിക്കാന് കഴിയും.
ശ്രീകൃഷ്ണന് പറയുന്നത്, ലൗകികമായ ഈ യുദ്ധം ഭഗവാന്റെ കാര്യമാകയാല് അര്ജുനന്, ഈ യുദ്ധത്തില് പങ്കെടുത്ത്, ഭഗവാനെ സന്തോഷിപ്പിച്ചാല് ഇതില് പരം വേറെ ഒരു ആത്മീയ കാര്യമില്ല എന്നാണ്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: