ജീവിതത്തില് ആകസ്മികത എന്ന ഒന്നില്ല. അത് ഈപ്രപഞ്ചത്തിലുമില്ല. കാര്യമുണ്ടങ്കില് കാരണവുമുണ്ട്. കാര്യകാരണ ബന്ധമുള്ളതുകൊണ്ട് പ്രപഞ്ചത്തിന് വ്യവസ്ഥയും വ്യക്തമായ ശാസ്ത്രവുമുണ്ട്. ആ വ്യവസ്ഥക്കുപറയുന്നപേരാണ് ധര്മ്മം. അതിനെ അറിയുവാന് വിശേഷേണ ഇച്ഛിക്കണമെന്ന് ആചാര്യന്മാര് പറയുന്നു. ആത്മജ്ഞാനി ശോകത്തെ തരണംചെയ്യുന്നു.
തരതി, ശോകം, ആത്മവിത് എന്ന്ശ്രുതി. ഇന്നലെകളില് നമ്മള്ചെയ്ത കര്മ്മഫലമാണ് ഇന്നുനമ്മള് അനുഭവിച്ചുവരുന്നത്. അപ്പോള് ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ കര്മ്മങ്ങളുടെ ഫലമാണ് നാളെയിലെ നമ്മെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നത്. ഈ ഒരു തിരിച്ചറിവുണ്ടായതുതന്നെ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ ധന്യമാക്കാന് നാം പരിശ്രമിക്കും.നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ പരിപൂര്ണ്ണമായ ധന്യതയിലേക്കു ഉയര്ത്തുന്ന ആത്മ സാക്ഷാത് കാരത്തിന് പ്രയത്നിക്കുവാന് ഏറ്റവും നല്ലതലം മനുഷ്യലോകമാണ.് സ്വര്ഗ്ഗലോകവും പിതൃലോകവും അത്രഅനുകൂലമല്ല എന്ന് ഉപനിഷത് വ്യക്തമാക്കുന്നു.
അതേധന്യതയിലേക്കുകയറാന് ധര്മ്മബോധം കൂടിയേതീരൂ. അടിസ്ഥാനപരമായി ധര്മ്മബോധം ഉള്ളവരാണ് മനുഷ്യന്. നമ്മള് അരുതാതാത്തത് ചെയ്യുമ്പോള് ഉള്ളതില്നിന്നു തന്നെ നമ്മെ വിലക്കുന്ന ശക്തിയുണ്ട്. മനുഷ്യന്റെ സഹജമായ ധര്മ്മബോധമാണത്. പക്ഷേ അതിനെ പലപ്രാവശ്യം അവഗണിച്ചനമ്മള് അധര്മ്മം ചെയയ്താല് പിന്നെ ആശക്തി നമുക്ക് ആ മുന്നറിയിപ്പുനല്കില്ല. അധര്മ്മികന് ഒരു ശാസ്ത്രപഠനംകൊണ്ടും തത്വബോധം ഉണ്ടാവില്ല. അതുകൊണ്ട് ധാര്മ്മിക ജീവിതം എല്ലാമേഖലയിലും പ്രധാനമാണ്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: