ജീവിതം ഹൃദയം നിറഞ്ഞഒരുപൊട്ടിച്ചിരിയായി മാറണം. അതാണ് മതം. അതാണ് ആദ്ധ്യാത്മികത. അതാണ് യഥാര്ത്ഥ പ്രാര്ത്ഥന. ഉള്ളില്നിന്നും പൊട്ടിവിടരുന്ന പൊട്ടിച്ചിരിയാണ് ഈശ്വരന്. ലോകത്തിന് നമ്മള്നല്കേണ്ട ഏറ്റവും വലിയ സമ്മാനവും ഇതുതന്നെ. എന്നാല് ചിരി ഇന്നത്തെ ലോകത്തിന് അന്യമാണ്. സ്വാര്ത്ഥതയും വിദ്വേഷവും കൃത്രിമത്ത്വവും നിറഞ്ഞ ചിരിമാത്രമേ ഇന്നത്തെ ലോകത്തിന്പരിചയമുള്ളൂ.
ഇതുചിരിയല്ല, ചുണ്ടു വിടര്ത്തല് മാത്രമാണ്. കാരണം അവിടെ ഹൃദയമില്ല. അതു പാപമാണ്. ഹിംസയാണ്. ആത്മ വഞ്ചനയാണ്. നിഷ്ക്കളങ്കമായ കളിയും ചിരിയും നിറഞ്ഞ കുഞ്ഞു ലോകം നാം വീണ്ടെടുക്കണം. നമ്മളിലോരോരുത്തരിലും ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞുഹൃദയമുണ്ട്. അതിനെ ഉണര്ത്തുകതന്നെ വേണം.
ഇന്നു നമ്മുടെ ശരീരം മുകളിലേയ്ക്കും വശങ്ങളിലേയ്ക്കും വളര്ന്നു. എന്നാല് മനസ്സുമാത്രം വളര്ന്നിട്ടില്ല. എന്നതാണ് സത്യം. മനസ്സ് വിശ്വത്തോളം വളരണമെങ്കില് നാം കൊച്ചു കുഞ്ഞാകണം. കുഞ്ഞിനേ വളരാന് കഴിയൂ. നമുക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ വിനയവും നിഷ്ക്കളങ്കതയും വിനയമാണ് ഒരുവനെ വിശ്വത്തോളം ഉയര്ത്തുന്നത്.
പൂജ്യമായാല് പൂജ്യനാവാം.
നമ്മളില് പലരും പരാതി പറയുന്നുണ്ട് ഇന്നത്തെലോകത്ത് നല്ലതുചെയ്യാന് പോയാല് വളരില്ല എന്ന്.പലരുടേയും അനുഭവത്തില് അതുപോലുള്ള അനുഭവങ്ങളുണ്ടായിക്കാണും. എന്നാല് അതൊന്നുമല്ല ശരി. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ ഓരോ നിമിഷവും നല്ലതു ചെയ്യാനുള്ള അവസരമാണ്.
നല്ലതു ചെയ്യാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്ക്ക് ഏതു നിമിഷവും നന്നായി ഉപയോഗിക്കാം. അതില് നിന്നെല്ലാംകിട്ടുന്ന അനുഭൂതി ഒന്നു വേറെ തന്നെയാണ്. എന്നാല് നാം അതിനൊന്നും ശ്രമിക്കാതെ പിന്നത്തേയ്ക്കുമാറ്റുന്നവര് വാസ്തവത്തില് ആത്മ വഞ്ചനയാണ് കാണിക്കുന്നത്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: