ചമ്പു എന്നത് ഒരു സാഹിത്യ പ്രസ്ഥാനം. മലയാളത്തില് ഈ പ്രസ്ഥാനം മണിപ്രവാളകാലത്ത് അധികമായി നിലനിന്നിരുന്നു. ”ഗദ്യ പദ്യമയം കാവ്യം ചമ്പുരിത്യഭിധീയതേ” എന്നാണ് ഇതിന്റെ സാമാന്യ ലക്ഷണം. ഗദ്യത്തിന്റേയും പദ്യത്തിന്റേയും സഹായത്തോടുകൂടി സ്ഥലകാല സംഭവങ്ങളെ ഏറ്റവും കമനീയ മായി വര്ണ്ണിച്ചുകൊണ്ട് കഥ ആവിഷ്ക്കരിക്കുകയാണ് ഇതിന്റെ രീതി. ഗദ്യത്തിനും പദ്യത്തിനും പുറമേ ചിലപ്പോള് ദണ്ഡകവും ഉണ്ടായിരിക്കും.
മലയാള ചമ്പുക്കളിലെ ഗദ്യം എന്നു വിവക്ഷിക്കുന്നത് തനി ഗദ്യമല്ല. ഒരു മാതിരി വൃത്തമുള്ളഗദ്യമാണ്. സംസ്കൃത ചമ്പുക്കളിലെ ഗദ്യത്തിന് ഗദ്യത്തിന്റെ തനി രൂപം തന്നെയുണ്ട്. ചമ്പുക്കള് ആദ്യമായി രൂപം കൊണ്ടത് സംസ്കൃത ഭാഷയിലാണ്. സംസ്കൃതത്തോട് കടപ്പാടുള്ള ഏതു ഭാരതിയ ഭാഷകളിലും അല്പ്പവ്യതിയാനത്തോടുകൂടി ചമ്പുരൂപത്തിലുള്ള സാഹിത്യാവിഷ്ക്കാരങ്ങള്തന്നെയുണ്ട്.
മലയാളത്തില് 200ല് പരം അജ്ഞാതകര്തൃത്വങ്ങളായ ചമ്പുക്കളുണ്ട്. ചമ്പൂകാരന്മാരില് അവിസ്മരണീയമായ സ്ഥാനം അര്ത്ഥിച്ചിട്ടുള്ളത് പുനം മ്പൂതിരിയും മഴമംഗലവും നീലകണ്ഠകവിയുമായിരുന്നു.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: