സഹായത്തിന് യാചിക്കുന്നവര്ക്ക് സഹായംനല്കുന്നതുകൊണ്ട് നാം നമ്മെത്തന്നെയാണ് സഹായിക്കുന്നത്.പരസഹായാര്ത്ഥം ചെയ്യപ്പെടുന്ന കര്മ്മത്തിന്റെ പ്രധാനഫലം നമ്മെത്തന്നെ ശുദ്ധീകരിക്കുകയാകുന്നു. പരോപകാരാര്ത്ഥമിദം ശരീരം എന്ന ആപ്തവാക്യം മനസ്സില്നിന്നും അടര്ത്തിക്കഌയരുത്. അന്യര്ക്ക് നന്മ ചെയ്യാനുള്ള നിരന്തരയത്നം മുഖേന നാം സ്വയം വിസ്മരിക്കാനാണ് നോക്കുന്നത്.
ഈ ആത്മവിസ്മരണമാണ് ജീവിതത്തില് നമുക്ക് അഭ്യസിക്കേണ്ട മഹത്തായ പാഠം. സ്വാര്ത്ഥതകൊണ്ടു സുഖിച്ചുകളയാമെന്ന് മനുഷ്യന് വെറുതെയിരുന്ന് ബുദ്ധിശൂന്യമായി വിചാരിക്കുന്നു; എന്നാല് യഥാര്ത്ഥ സുഖം സ്വാര്ത്ഥത്തെ നിര്മ്മൂലം നശിപ്പിക്കുന്നതിലാണ് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതെന്നും, തന്നെ സുഖിയാക്കാന് തനിക്കല്ലാതെ മറ്റാര്ക്കും കഴിയുന്നതല്ലെന്നും ദീര്ഘകാലത്തെ പോരാട്ടത്തിനുശേഷം ഒടുവില് അവന് മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ഓരോ ഔദാര്യ പ്രകടനവും ഓരോ അനുകമ്പാവിചാരവും ഓരോ സഹായകര്മ്മവും ഓരോ സത്പ്രവൃത്തിയും നമ്മുടെ നിസ്സാരവ്യക്തിത്വത്തില്നിന്ന് അത്രകണ്ട് ദുരഭിമാനബോധത്തെ അകറ്റുകയും, നാം എല്ലാവരിലുംവെച്ച് എളിയവരും നിസ്സാരരുമാണെന്നുള്ള ബോധം ജനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അതിനാല് അതെല്ലാം നല്ലതുമാകുന്നു.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: