1) സമ്പൂര്ണ്ണമായ അറിവ് എല്ലാം ഉണ്ടായതിന് ഉണ്ടായിരുന്ന അറിവാകുന്നു.
2) സമ്പൂര്ണ്ണമായ കര്മ്മം, സമ്പൂര്ണ്ണമായ അറിവില് നിന്നുണ്ടായ കര്മ്മമാകുന്നു.
3) സമ്പൂര്ണ്ണമായ അനുഭവം എന്നത് സമ്പൂര്ണ്ണമായ അറിവില് നിന്ന് അനുഭവത്തോടുകൂടിയ
അറിവാകുന്നു.
4) സമ്പൂര്ണ്ണമായ ആത്മാവ് എന്നത് സ്വയാനുഭവത്തില് നിന്ന് സ്വയം പ്രകാശിക്കുന്ന ഹൃദയജ്ഞാനവും പരഹൃദയജ്ഞാനവുമാകുന്നു.
5) സമ്പൂര്ണ്ണമായ ആനന്ദം എന്നത് ബാഹ്യമായത് അനിത്യമെന്നു കണ്ടൊഴിഞ്ഞ് ശുഭബോധസ്വരൂപനായി ദു:ഖമൊഴിച്ച് ആനന്ദാനുഭൂതിയെ കണ്ട് ഏതിലും എപ്പോഴും ആനന്ദമാടുന്നതു തന്നെ.
6) സമ്പൂര്ണ്ണമായ സ്വര്ഗ്ഗം എന്നത് ത്രിഗുണങ്ങളോടു കൂടിയ ശുഭാവസ്ഥയെ അനുഭവിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് തന്നെ.
7) സമ്പൂര്ണ്ണമായ ദൈവം എന്നത് എല്ലാം താനായിതന്നെ ഇരിക്കുന്നു. തന്നെ വിട്ട് അന്യമൊന്നും ഇല്ല. എല്ലാം തന്നില് നിന്നുളവായി. ഉളവായതിലൊക്കെയും താന് തന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. സ്ഥിതി മൂലം എല്ലാം തന്നില് ലയിക്കുകയും ഈ വ്യവസ്ഥയില് ബാഹ്യമെന്ന അന്യമെല്ലാം സംഹരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ വ്യവസ്ഥ ദൈവത്തില് സമ്പൂര്ണ്ണമായി അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതു പോലെ സകലപ്രകൃതിയിലും, പ്രത്യേകിച്ചും മനുഷ്യപ്രകൃതിയിലും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഈ ബോധാത്മാവാകുന്നു മര്ത്ത്യശരീരത്തിലെത്തി യുഗേ യുഗേ മനുഷ്യലോകത്തെയും മറ്റും രക്ഷിക്കുന്നത്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: