ഭഗവാന് സര്വജ്ഞനാണ്. ഭൂമിയില് ഒരു പുല്ക്കൊടി ഇളകുന്നതുപോലും അറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. സര്വേശ്വരനാണ്. അനന്തകോടി ബ്രഹ്മാണ്ഡങ്ങളിലെ ത്രിമൂര്ത്തികളേയും പുരുഷാവതാരങ്ങളേയും മുപ്പത്തിമുക്കോടി ദൈവങ്ങളേയും നിയന്ത്രിക്കുന്നു. ഈ ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ കാരണ കാരണവുമാണ് ഭഗവാന്റെ ഇച്ഛയുമാണ് കാരണം. ”സോളകാമയത, ബഹുസ്യാം” (ഭഗവാന് ആഗ്രഹിച്ചു; ഞാന് ബഹുരൂപനായിത്തീരണം.) എന്ന് വേദവും ഉദ്ഘോഷിക്കുന്നു.
ഇത്രയും കാര്യങ്ങളെങ്കിലും ഉള്ക്കൊള്ളാനോ കഴിയുന്നവന് മരണവേളയില് ഈ ദേഹം ഉപേക്ഷിച്ചു കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ വീണ്ടും ജനിക്കുകയില്ല. പിന്നെയോ? സര്വ പ്രകാരേണയും ഭഗവാനെ സേവിച്ച് തന്നെ പരിപൂര്ണ്ണതയിലെത്തുകയും ഭഗവല്ലോകത്തില് എത്തുകയും ചെയ്യും. ഉപനിഷത്തിലും ഈ ജ്ഞാനം മനുഷ്യന്നേടണം എന്ന് പറയുന്നു. ”തം ഏവ വിദിത്വാ അതിമൃത്യും ഏതി”(ശ്വേതോപനിഷത്ത്) തം പുല്ലിംഗനിര്ദ്ദേസ്യനായ (ഗീത) ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാനെ അറിയുന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം ജനനമരണരൂപമായ ഈ ഭൗതിക പ്രപഞ്ച രൂപത്തിനപ്പുറത്ത് എത്തിച്ചേരാം.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: