ചിന്തിക്കാന് കഴിയുന്നവര്ക്ക് ചോദിക്കാതിരിക്കാന് കഴിയാത്ത പ്രശ്നങ്ങളാണ് മനസ്സും വസ്തുവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമെന്താണ്? ഒരു നല്ല ജീവിതം നയിക്കുവാന് എങ്ങനെ കഴിയും? ജീവിതത്തിന് എന്തെങ്കിലും ഒരു ലക്ഷ്യമുണ്ടോ? ആത്മാവെന്നൊന്ന് ഉണ്ടോ? മരണമെന്നത് അന്തിമമായ ഒരു ഫുള്സ്റ്റോപ്പാണോ? ഇതിനൊന്നും വ്യക്തമായ നിഗമനങ്ങളില് ആധുനിക ശാസ്ത്രം എത്തിച്ചേരുന്നില്ല. എന്നാല് ഈ ചോദ്യങ്ങളൊന്നും അപ്രസക്തമാകുന്നുമില്ല. ചിന്താശക്തിയും ലോകാനുഭവവും മനുഷ്യന് ഉള്ള സ്ഥിതിക്ക് ഈ ചോദ്യങ്ങള് തുടരുകതന്നെ ചെയ്യും.
സ്വന്തം രൂപം പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ, അപരിമേയവും അതിസുന്ദരവുമായ ഒരേ ഒരു അഹം തന്നെയാണ് ആത്യന്തികമായി പ്രപഞ്ചത്തിനടിസ്ഥാനം എന്നാണ് ശ്രീകൃഷ്ണന് പറയുന്നത്. അങ്ങനെയൊരു ഉണ്മ ഉള്ളതിനാല് ഇതെല്ലാമുണ്ട്. സര്വം ഖല്വിദമേവാഹം നാന്യതസ്തി സനാതനം- ഞാനാകുന്ന അഹം തന്നെയാണിതെല്ലാം, സനാതനയായ ഞാന് മാത്രം- എന്ന് ദേവീഭാഗവതത്തില് ദേവീഭാവം കൈക്കൊള്ളുന്ന ആ ഉണ്മതന്നെ വിളംബരം ചെയ്യുന്നു.
യജുര്വേദത്തിലെ അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി എന്ന മഹാവാക്യത്തിന് ഒന്നിലധികം അര്ത്ഥതലങ്ങള് ഉണ്ട്.
അടിസ്ഥാനപരമായ ഉണ്മ അപരിമേയമായ ഒരു അഹം ആണെന്നും അതിന്റെ പരിമിത ആവിഷ്കാരങ്ങളായ എല്ലാ അഹങ്ങളും ആത്യന്തികമായി ആ അഹംതന്നെയാണെന്നും, ജീവന് എന്ന പരിമിത അഹത്തിന് മനുഷ്യന് എന്ന ഘട്ടത്തില് പരമമായ അഹത്തിന്റെ സത്-ചിത്-ആനന്ദം എന്ന പരമതത്ത്വത്തില് സ്വതന്ത്രമാകാന് കഴിയുമെന്നും ഈ വാക്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നു, അതുപോലെ തന്നെ, എല്ലാത്തിനും ആധാരം പ്രജ്ഞാരഹിതമായ ഒരു നിതാന്തശൂന്യതയല്ലെന്നും ബ്രഹ്മം എന്ന അപരിമേയവും അനന്തവൈഭവങ്ങളുമുള്ള അഹം ആണെന്നും.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: