സരസ്വതി : അതുല്യേ! കിം കരോതി ഭവതീ
(അതുല്യേ നീ എന്തു ചെയ്യുന്നു)
അതുല്യാ: ആഗച്ഛതു, ആഗച്ഛതു.
ക: വിശേഷഃ? നൂതനം വസ്ത്രം ധൃതവതീ ഖലു? (വരൂ വരൂ എന്താണ് വിശേഷം? പുതിയ വസ്ത്രം ധരിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലൊ)
സരസ്വതി: സത്യം. അദ്യ സനാതനസംസ്കൃത ഗുരു കുലസ്യ സര്ഗ്ഗോത്സവഃ അസ്തി. ആഗമിഷ്യതി കില? (ശരി. ഇന്ന് സനാതന സംസ്കൃതഗുരുകുലത്തിന്റെ സര്ഗ്ഗോത്സവമാണ്. വരില്ലെ?)
ആയില്ല്യാ : ശങ്കര മണ്ഡപേ ഖലു പ്രചലതി. അഹം ഭവിഷ്യാമി. പൂജാ അപി അസ്തി മന്ദിരേ. കിം കിം ആനയാമി? (ശങ്കരമണ്ഡപത്തിലല്ലേ. ഞാന് വരും. പൂജയുമുണ്ടല്ലൊ. എന്തൊക്കെ കൊണ്ടുവരണം)
സരസ്വതി : സര്വ്വാണി വസ്തു സമീപേഭ്യഃ ഗൃഹേഭ്യഃ ആനയന്തി. (എല്ലാം അടുത്തുള്ള വീടുകളില് നിന്നുമാണ് കൊണ്ടുവരുന്നത്.)
അച്ച്യുതഃ : പുഷ്പാണി ഫലാനി ച ആപണതഃ ആനയതി. (പൂവുകളും പഴങ്ങളും കടയില്നിന്നും കൊണ്ടുവരും)
സരസ്വതി : പൂജാവസ്തു നീ അര്ച്ചകഃ
ഗൃഹാദേവ ആനയതി (പൂജക്കുള്ള വസ്തുക്കള് പൂജാരി വീട്ടില്നിന്നും കൊണ്ടുവരും)
ആയില്യാ : ശങ്കരമണ്ഡപാത് ബഹിഃ മാലിന്യാനി ന ക്ഷിപേത്. (ശങ്കരമണ്ഡപത്തിന് പുറത്ത് മാലിന്യങ്ങള് വലിച്ചെറിയരുത്.)
അച്യുതഃ : സത്യം. അഹം വിസ്മൃതവാന്.
തത്ര ബഹൂനി വാഹനാനി ആഗമിഷ്യന്തി
അദ്യ മാര്ഗാത് ബഹിഃ സ്ഥാതും മമ
ദായിത്വമസ്തി. നമസ്തെ. മിലാമഃ
(ശരി. ഞാന് മറന്നു. ഇന്നവിടെ ധാരാളം വണ്ടികള് വരും. എനിക്ക് റോഡിന് പുറത്ത് ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്. ശരി വരട്ടെ)
സരസ്വതി: ആം. പുനര്മിലാമഃ
(ശരി, വീണ്ടും കാണാം.)
ഇവിടെ അടിവരയിട്ട ഭാഗം പഞ്ചമി വിഭക്തിയിലാണ് പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത്. ‘അതിങ്കല്നിന്ന്’ എന്നര്ത്ഥം.
വിദ്യാലയഃ – വിദ്യാലയാല്
ഗ്രാമഃ – ഗ്രാമാല്.
ശാലാ – ശാലായാഃ
ഭവനം – ഭവനാത്.
(‘തഃ’ എന്ന തസില് പ്രയോഗമുപയോഗിച്ചും പഞ്ചമീ വിഭക്ത്യര്ത്ഥം മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്. വിദ്യാലയ+ തഃ = വിദ്യാലയതഃ
വിദ്യാലയ + തഃ = വിദ്യാലയതഃ
ലേഖനീ + തഃ = നേഖനീതഃ
ഭയാര്ത്ഥത്തില് പ്രയോഗിക്കുമ്പോഴും പഞ്ചമീ വിഭക്തിയാണുപയോഗിക്കുക.
ഉദാ:- അഹം സിംഹാത് ബിഭേമി. (ഞാന് സിംഹത്തില്നിന്ന് (ത്തെ) ഭയം അനുഭവിക്കുന്നു)
സഃ തസ്മാത് അധ്യാപകാത് ബിഭേതി
(അവന് ആ അധ്യാപകനെ ഭയക്കുന്നു)
ഭഗവദ്ഗീതയിലെ ഈ ശ്ലോകങ്ങള്
പരിശോധിക്കുക
സംഗാത്സഞ്ജായതേ കാമഃ
കാമാത് ക്രോധോഭിജായതേ
ക്രോധാത് ഭവതി സമ്മോഹഃ
സമ്മോഹാത് സ്മൃതി വിഭ്രമഃ !!
സ്മൃതിഭ്രംശാത് ബുദ്ധിനാശോ
ബുദ്ധിനാശാത് പ്രണശ്യതി !!
(2 ല് 62, 63)
അന്നാത് ഭവന്തി ഭൂതാനി
പര്ജ്ജന്ന്യാദന്നസംഭവഃ
യജ്ഞാത് ഭവതി പര്ജ്ജന്യോ-
യജ്ഞഃ കര്മ്മസമുദ്ഭവഃ !!
(3 ല് 14)
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: