കദാചിദാത്മാ ന മൃതോ ന ജായതേ
ന ക്ഷീയതേ നാപി വിവര്ദ്ധതേ നവഃ
നിരസ്തസര്വ്വാതിശയഃ സുഖാത്മകഃ
സ്വയംപ്രഭഃ സര്വ്വഗതോയമദ്വയഃ ( 33 )
ആത്മാവ് ഒരിക്കലും മരിക്കുന്നില്ല. ജനിക്കുന്നുമില്ല. ക്ഷയിക്കുന്നില്ല, വര്ദ്ധിക്കുന്നുമില്ല. അത് അനാദിയും എല്ലാറ്റിനും മീതെ നില്ക്കുന്നതും സുഖാത്മകവും സ്വയം പ്രകാശിക്കുന്നതും എല്ലാറ്റിലും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതും അദ്വയവുമാണ്.
കുറിപ്പ്- ശരീരം നശിക്കാനുള്ളതാണ്. അതിനുള്ളിലിരിക്കുന്ന ആത്മാവ് ശരീരം ഉണ്ടാകുന്നതിനുമുമ്പേ ഉണ്ടായിരുന്നു. ശരീരം നശിക്കുമ്പോള് ആത്മാവിനു നാശവുമില്ല. അതിനാല് ആത്മാവിനു ജനനമോ മരണമോ ഇല്ലയെന്നു പറയാം. ശരീരത്തിന് വളര്ച്ചയുണ്ട്. ക്ഷയവുമുണ്ട്. ആത്മാവിനു വളര്ച്ചയോ ക്ഷയമോയില്ല. അത് എങ്ങും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എപ്പോഴും സുഖം തരുന്നു. സ്വയം പ്രകാശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആത്മാവിനു തുല്യം മറ്റൊന്നില്ല. അതിനാല് അദ്വയവുമാണ്.
ഏവംവിധേ ജ്ഞാനമയേ
സുഖാത്മകേ
കഥം ഭവോ ദുഃഖമയഃ പ്രതീയതേ
അജ്ഞാനതോധ്യാസവശാല്
പ്രകാശതേ
ജ്ഞാനേ വിലീയേത വിരോധതഃ
ക്ഷണാല്. (34)
ഇപ്രകാരമുള്ള ജ്ഞാനമയവും സുഖാത്മകവുമായ ആത്മാവില് ദുഃഖമയമായ സംസാരം ഉണ്ടാകുന്നതെങ്ങനെ? അജ്ഞാനം നിമിത്തമുണ്ടാകുന്ന അധ്യാസംകൊണ്ടാണ് സംസാരം പ്രകാശിക്കുന്നത്. ജ്ഞാനം ഇതിനെതിരായ കാര്യമായതിനാല് ജ്ഞാനം ഉണ്ടാകുമ്പോള് സംസാരം ക്ഷണത്തില് നശിച്ചുപോകും.
കുറിപ്പ്- ആത്മാവ് ജ്ഞാനമയവും പ്രകാശമയവുമായതിനാല് അതില് ദുഃഖമയമായ സംസാരം ഉണ്ടാകുന്നില്ല. ആത്മാവില് സംസാരമില്ല. ശരീരവുമായുള്ള ചേര്ച്ചകൊണ്ട് സംസാരം ഉണ്ടെന്നു തോന്നിക്കുന്നതാണ്. എന്നാല് ജ്ഞാനം സംസാരത്തിന് വിപരീതമാണ്. ജ്ഞാനമുണ്ടായാല് സംസാരം നശിച്ചുപോകുന്നു.
(ആനന്ദാശ്രമത്തിന്റെ തിരുവനന്തപുരം തിരുമല ശാഖാ
മഠാധിപതിയാണ്
ലേഖകന് 8111938329)
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: